De afgelopen dagen kregen we dit vaker gespiegeld hier op Hawaii. Reflexen van onnodig schrap zetten. Het eiland Kauai is zo zacht, het zand op het strand voelt als zacht fluweel onder je voeten (ik had me schrap gezet voor heet zand en scherpe schelpen). Het eten is zo ongelooflijk zoet en sappig (ik beet in een tomaatje en het sap splashte anderhalve meter verder op de blouse van mijn overbuurman????)

We worden continue uitgenodigd om te ontspannen. Shhhhh het is goed, laat de defense maar zakken.

Ik realiseer me hoezeer ik me schrap zet in het dagelijks leven: voor kou, de angst dat ik niet welkom ben, niet goed ben enz. Nu voel ik, nu we laagje voor laagje ontspannen, hoeveel energie dat kost.
En hoe vaak ik me onbewust verhard en aan mezelf voorbij ga: ‘even op mn tanden bijten’ want ‘het moet nou eenmaal gebeuren’.

Herkenbaar?

Natuurlijk zijn er dingen die gedaan moeten worden. Maar werken kan ook vanuit zachtheid en in contact met jezelf; gun je eerst een kop romige cappuccino.
In een koffietentje genietend van het uitzicht op de Hawaiiaanse palmbomen borrelt daar vanzelf het programma van ons volgende retreat op. We hebben niks te schrijven bij ons en met een geleende pen schrijven we op de achterkant van ons kassabonnetje; excited, lachend en met heel veel high fives komt daar een magische joyfull en transformational retreat tot leven.

Vandaag (of morgen) hebben we een gesprek met de eigenaar van een fantastische locatie met ocean view en tropical garden.

More news coming up soon. Als je op de hoogte wil worden gehouden schrijf je in op onze nieuwsbrief.

Aloha????
JustB&JC